w pobliżu domu

См. также в других словарях:

• w pobliżu — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} niedaleko, blisko; w sąsiedztwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}W pobliżu stoi kościół. Do pracy mam niedaleko, mieszkam w pobliżu. W pobliżu ciągną się lasy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pobliże — n I; lm D. pobliżeży zwykle w lp «to, co jest położone blisko czegoś, pobliska okolica; bliskość, sąsiedztwo» Gdzieś z pobliża dobiegało szczekanie psa. Podejść w pobliże domu. w pobliżu w funkcji przyimka lub przysłówka «niedaleko (czegoś),… …   Słownik języka polskiego

• ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

• domowy — domowywi 1. «będący w związku z domem jako budynkiem mieszkalnym; należący do budynku mieszkalnego» Dozorca domowy. ∆ Zwierzęta domowe a) «zwierzęta hodowane przez człowieka» b) «zwierzęta żyjące w osiedlach ludzkich lub w ich pobliżu, np. mysz»… …   Słownik języka polskiego

• niedaleko — 1. «w małej odległości, w pobliżu czegoś; blisko od kogoś, od czegoś a. do kogoś, do czegoś» Dzieci bawią się niedaleko domu. Spotkał ją niedaleko lasu. Mieszkała niedaleko od nas. Dom stał niedaleko od drogi. Mieć niedaleko do szkoły. ◊… …   Słownik języka polskiego

• domowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, domowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany z domem jako budynkiem mieszkalnym; mieszczący się w budynku lub w jego pobliżu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ptactwo domowe. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z miejscownikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na położenie w pobliżu czegoś; obok, blisko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Siedział przy stole, przy biurku. Uczeń… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kobold — m IV, DB. a, Ms. koboldldzie; lm M. y mit. germ. «opiekuńczy duch domowy wyobrażany w postaci karzełka, przebywający najczęściej w pobliżu paleniska lub pod belkowaniem domu» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… …   Słownik języka polskiego

• mur — m IV, D. u, Ms. murze; lm M. y 1. «element budowli (np. ściana, sklepienie) lub samodzielna budowla, będąca zwykle ogrodzeniem, wykonane z cegieł, pustaków, kamieni, bloków betonowych itp., układanych na zaprawie lub na sucho (np. połączonych na… …   Słownik języka polskiego

• północ — ż VI, DCMs. y, blm 1. «chwila dolnej kulminacji Słońca; chwila, od której zaczyna się doba; dwunasta godzina w nocy» Zegary wybiły północ. Pracować, tańczyć do północy. Wrócić do domu o północy. Nigdy nie kładł się przed północą. ◊ Północ bije,… …   Słownik języka polskiego